Worek treningowy: „gruszka refleksówka”

Worek treningowy to nie jedyny rozpoznawalny atrybut treningowy boksera. Drugim jest gruszka refleksówka, którą często możemy zobaczyć w filmach, gdyż trening z nią jest nie tylko efektywny, ale i niezmiernie efektowny.

Co to jest gruszka refleksówka?

Gruszka refleksówka to mały worek treningowy. Najczęściej przybiera kształt piłki lub właśnie gruszki. W odróżnieniu do klasycznych worków, pod pokryciem z prawdziwej lub eko skóry kryje się nie twarde wypełnienie, a napompowana połka z gumy. Z „gruszki” wychodzą dwa mocowania jedno w górę, drugie w dół. Przypinamy do nich elastyczne linki, które następnie mocujemy do odpowiednich uchwytów w suficie/podłodze lub odpowiednim stelażu.

Gruszka refleksówka to bowiem nic innego, jak worek treningowy przystosowany do ćwiczenia szybkości ciosu, koordynacji oko-ręka i gibkości. Jego znacznie zmniejszona waga ma pomóc w osiągnięciu przez niego wyższych szybkości i większego zasięgu gruszki na zamocowanych linkach.

Trening z refleksówką

Gruszka refleksówka w odróżnieniu od klasycznego worka treningowego służy do ćwiczeń związanych z celnością, koordynacją, szybkością i precyzją. Dlatego jednym z najbardziej znanych ćwiczeń na tym urządzeniu są rytmiczne uderzenia w szybo poruszający się worek treningowy. Coś co w praktyce wygląda na banalnie prostą czynność w rzeczywistości okazuje się nie lada wyzwaniem. Długotrwałe uderzenia w „gruszkę”, który nieustanie zmienia amplitudę swojego wychyłu, a więc zakres ruchu i częstotliwość wymaga koncentracji i ogromnego refleksu. Dlatego też ćwiczenie to jest tak ważne. Kształtuje ono bowiem nie tylko szybkość i precyzję, ale i silną wolę ćwiczącego. Musi on bowiem pozostawać cały czas w maksymalnym skupieniu.

Co daje trening z refleksówką podczas walki?

Trening z workiem bokserskim typu refleksowego przenosi się na wymierne korzyści podczas sparingu, walki bokserskiej. Zwiększenie szybkości i częstotliwości ciosów pozwala zasypać przeciwnika gradem uderzeń, wykonywanych bez specjalnego dużego zamachu lub przeprowadzanych na małym dystansie. Metoda ta sprawdza się znakomicie w niższych kategoriach wagowych, gdzie pięściarze dysponują mniejszą siłą pojedynczego ciosu. Po drugie precyzja i koordynacja oko ręka pozwalają na celniejsze, szybsze, precyzyjniejsze wyprowadzenie ciosu w miejsca, które nieopatrznie odsłonił nasz przeciwnik. Po trzecie ćwicząc swój refleks znacząco zmniejszamy czas naszej reakcji, dzięki czemu rosną nasze szanse związane ze sparowaniem, zablokowaniem lub uchyleniem się od ciosu.