Ring bokserski – historia i budowa

Mówiąc o walkach bokserskich przychodzi nam na myśl pojedynek dwóch pięściarzy przyodzianych w rękawice bokserskie, ścierających się na ringu. Na łamach strony pisaliśmy o już o rękawicach i owijkach. Teraz czas na pięściarską arenę.

Historia

Ring bokserski, taki jaki widzimy w telewizji, w porównaniu z samym boksem jest wymysłem bardzo młodym. Boks, mógłby się więc obejść bez ringu? Nie mógłby. Pojęcie „ringu” było znane już ze starożytności, gdy w szranki stawali protoplaści boksu czy MMA i było to koło nakreślone na ziemi.  Co ciekawe pierwsze współczesne walki bokserskie według kodyfikacji zasad z XVIII wieku, również określały ring jako koło w centrum pola walki, w którym spotykali się zawodnicy na początku każdej z rund.

Spotkanie na ringu było więc przez wiele lat spotkaniem na bitej ziemi, deskach baru czy betonie fabrycznej, portowej hali z luźno określoną granicą.

Pierwszy zaś przypominający znany nam dziś ring wprowadzono dopiero w 1838 roku, a podobieństwo do obecnego ringu ujawniało się w zmianie wymiarów z koła na kwadrat o boku 24 stóp.  Dopiero z czasem i rozwojem zasad dotyczących walki i bezpieczeństwa walczących zaczęto wprowadzać takie udogodnienia jak rękawice bokserskie, ochraniacze w walkach amatorskich, ograniczoną ilość rund i właśnie znane nam dziś ringi bokserskie.

Wymiary ringu bokserskiego

Podczas walki bokserskiej mało kto zastanawia się jak wykonana jest arena, na której mierzą się sportowcy. Wydawać by się zresztą mogło, że nie ma tu zbytnio nad czym się zastanawiać. Niemniej jednak sama konstrukcja nie należy do tak prostych jak mogłoby się zdawać, a lata praktyki spowodowały, że każdy element współczesnego ringu jest odpowiednio przemyślany i dopracowany.
Ring bokserski jest kwadratem o boku od 16 do 25 stóp. Najpopularniejszym rozmiarem jest zaś ring o szerokości 6,1 metra, czyli 20 stóp.  Wymiary te tyczą się jednak odległości pomiędzy linami. Sama płaszczyzna ringu powinna zaś być większa. Przyjmuje się, że aby zapobiec stoczeniu się, upadku zawodnika ubranego w rękawice bokserskie z ringu, obszar ringu za linami powinien mieć szerokość od 60 do 100 cm.

Liny

Przed wypadnięciem z ringu chronić mają również liny, które dodatkowo wyznaczają jego obszar pola walki. Obecne przepisy wskazują najczęściej ilość 4 lin na każdym z boków, niemniej jednak poszczególne federacje mogą zmienić tę liczbę. Miało to na przykład miejsce w federacji WBC, która w 1983, po śmierci jednego z pięściarzy zwiększyła liczbę lin zabezpieczających z 3 do pięciu.
Liny powinny być umieszczone na ściśle określonych wysokościach. Najczęściej jest to odpowiednio 0,46 m, 0,76 m, 1,07 m i 1,37 m.  Ponadto każda z lin musi cechować się określoną elastycznością i miękkością by nie spowodować urazów u zawodników. Dlatego tez najczęściej można spotkać się z linami o średnicy od 3-5 cm, które dodatkowo pokrywane są delikatnym, miękkim materiałem.

Narożniki

Narożniki były to kiedyś cztery słupki, do których były przymocowane liny okalające ring. Miały one 150cm wysokości i średnicę około 15cm. Podobnie jak liny wyściełane były miękkim materiałem. Obecnie jednak odchodzi się od słupków narożnych w obrębie ringu. Montuje się je poza jego obrębem i za pomocą systemu naciągów tworzy się narożniki za pomocą samych lin. W miejscu zaś gdzie powinien znajdować się słupek instaluje się piankowe oparcie dla boksera.

„Deski”

Gdy zawodnik upada na deski, należy zadbać o to by ten upadek nie był zbyt bolesny. Dlatego też podłoga ringu wykonana jest z drewna, które dzięki swojej strukturze amortyzuje część uderzenia. Ponadto na deskach kładziona jest warstwa filcu, pianki o grubości do 2,5cm, która ma zniwelować skutki upadki, a jednocześnie nie przeszkadzać w płynnym poruszaniu się po ringu. Warstwa amortyzująca pokrywana jest zaś plandeką, zapewniającą łatwe przesuwanie się stopy a zarazem na tyle przyczepną by uniknąć przypadkowego poślizgnięcia.